Ze werkte dertien jaar lang op kantoor. En al die jaren sluimert het gevoel dat dit werk haar niet gelukkig maakt. Sinds de zomer van vorig jaar is Rebecca van Vliet wél gelukkig: nu als beroepsbrandweervrouw op de Noordendijk in Dordrecht. 'Het voelt als een tweede familie’, zegt de 34-jarige moeder van twee.

Als het aan haar had gelegen, had ze zich al veel eerder voor de maatschappij ingezet. 'Toen ik van school kwam wilde ik eigenlijk bij Defensie. Mijn ouders dachten daar anders over.’ Ze volgt een secretaresseopleiding en komt achter de receptie van een kraanverhuurbedrijf terecht. Na dertien jaar stapt ze over, naar een hr-functie bij een ander bedrijf. 'Ik wist al heel snel dat ik daar niet zou blijven. Als ik nog een keer een stap wilde maken, wilde ik er honderd procent zeker van zijn.'

'Het is goed te combineren met thuis'
Wat bezielt een 34-jarige moeder om een rustige kantoorbaan in te ruilen voor het hectische brandweervak, fulltime nog wel? 'Het is het fysieke aspect. En het helpen van mensen. Die combinatie is het mooiste. Daarnaast is het praktisch heel goed te combineren met thuis. Na 24 uur ben je twee dagen vrij. Mijn man werkt van half negen tot vijf en kan de kinderen uit school of van de bso halen. En de volgende ochtend breng ik ze weer naar school.'

Al heel snel geacepteerd
Ze is nu nog een van de weinige vrouwen binnen de beroepsbrandweer. 'Ja, ik denk dat het voor de collega's aanvankelijk wat onwennig was. Maar ik had al heel snel het gevoel dat ik geaccepteerd ben. Ik doe net zo makkelijk mee met opmerkingen, dolletjes. Vrouwen passen hier net zo goed.’

One of the boys
Ook bij een uitruk is Rebecca 'one of the boys'. 'Absoluut. En als ik iets uit handen geef, is het omdat ik nog niet ervaren genoeg ben om het te doen. Vanuit je manschapsopleiding heb je wel de theorie gehad. Maar ik denk dat je het vak pas in de praktijk gaat leren.' En op de kazerne, want een groot deel van de dag is ingevuld met oefenen. 'Je bent bezig met van alles. Voertuigen controleren, je uitrusting klaarmaken voor een uitruk, oefeningen doen. Je luncht met elkaar en 's middags is het sporten. We voetballen heel veel. Nee, ik heb er niet veel gevoel voor. Padellen doen we gelukkig ook. En als we geen groepstraining hebben doen we fitness. Ik zie het echt als een tweede familie. Terwijl ik er nog geen jaar zit!'

Voorbereiden op incidenten
Veel voor haar kiezen heeft Rebecca nog niet gehad. Ook geen zware incidenten. 'Ik weet van mezelf dat ik erop voorbereid ben. Daar kom je pas achter als je het een keer meemaakt.'